Na mijn yogales sprak ik laatst een vrouw die ik al een tijdje zie, altijd op hetzelfde plekje met haar matje. Ze is meestal rustig en alleen, maar de laatste weken viel me iets op.
Ze straalde. Haar ogen glansden, en ze glimlachte vaker – écht glimlachen, van die blije die je meteen voelt.
Ik maakte een praatje met haar, gewoon uit nieuwsgierigheid. En ja hoor, ze had iemand leren kennen.
Niet zomaar een kennis of een kort avontuur, maar iemand die écht bij haar past. Voor het eerst, zei ze, voelt ze zich begrepen. En dat op haar 55ste.
Ze vertelde dat ze vroeger nooit een goede klik had met iemand. Of het bleef oppervlakkig, of de karakters pasten niet. Nu voelt het anders. Diepe gesprekken, vertrouwen, rust. Ik vond het zo mooi om te horen.
Ik geloof ook echt dat liefde op latere leeftijd iets bijzonders heeft. Je weet wie je bent, je weet wat je wilt. Je hoeft niets te bewijzen. Er is geen haast meer, geen druk. Alleen maar oprechte aanwezigheid.
De Amerikaanse antropoloog Helen Fisher zegt dat liefde op latere leeftijd vaak stabieler is. Mensen zoeken dan vooral emotionele veiligheid en gedeelde waarden, niet uiterlijk of status. En dat geloof ik ook. Juist daarom voelt het vaak als een perfecte match.
Foto ter illustratie.
Patricia Wong is lifestyledeskundige en trendwatcher met een internationale blik. Ze volgt trends voor 50-plussers op het gebied van beauty, mode, voeding en reizen, en vergelijkt Nederlandstalige landen met de rest van de wereld.
Contact: [email protected]
