Het beeld van een afscheid verdient waardigheid. Toch zien we in Suriname steeds vaker een trend die daar haaks op staat: overleden dierbaren worden steeds vaker vervoerd in omgebouwde bestelbusjes die dienstdoen als geïmproviseerde lijkwagens.
Wat ooit werd gedaan met stijlvolle stationwagens die rust en respect uitstraalden, maakt nu plaats voor iets dat eerder functioneel dan gepast aanvoelt.
Waar blijft het gevoel van eerbied als een rouwstoet wordt geleid door een voertuig dat tot voor kort misschien nog werd gebruikt voor goederenvervoer?
De uitvaart is het laatste publieke eerbetoon aan een geliefde, en zou geen plek moeten zijn voor gemakzucht of kostenbesparing ten koste van stijl en traditie.
In onze cultuur waarin eerbied voor overledenen diepgeworteld is, voelt deze ontwikkeling misplaatst.
Het is te hopen dat wij in Suriname niet meegaan in de bizarre richtingen die elders al realiteit zijn.
In steden als Amsterdam en Berlijn worden overledenen inmiddels vervoerd op aangepaste bakfietsen.
Hoewel sommigen dit als ‘duurzaam’ of ‘persoonlijk’ bestempelen, mist het de ingetogen klasse die een uitvaart zou moeten kenmerken.
Mijn standpunt is geen pleidooi voor buitensporige luxe, maar voor het behoud van waardigheid. Rouw is al moeilijk genoeg.
Nabestaanden verdienen het om hun dierbaren met eer en stijl naar hun laatste rustplaats te begeleiden.
Laten we niet vervallen in een cultuur waarin ook het afscheid verwordt tot iets alledaags. Een uitvaart is geen logistieke klus, maar een ceremonieel moment van respect, en dat verdient een passende vormgeving.
Foto ter illustratie.
Patricia Wong is lifestyledeskundige en trendwatcher met een warme band met Suriname. Ze volgt trends die spelen onder Surinamers op het gebied van beauty, mode, voeding en reizen, en vergelijkt het dagelijks leven in Suriname met ontwikkelingen in de rest van de wereld.
Contact: [email protected]
