Je ziet het vaker in Suriname: jonge jongetjes met een kaalgeschoren hoofd.
Het is zo’n vertrouwd beeld dat het bijna vanzelfsprekend lijkt. Ook ik heb er jarenlang nauwelijks aandacht aan besteed, totdat ik onlangs op een kinderfeestje in gesprek raakte met een jongen van negen.
Toen ik hem een vriendelijk aai over zijn hoofd gaf en opmerkte dat zijn kale kopje er schattig uitzag, reageerde hij onverwacht serieus.
Hij vertelde me dat hij er juist helemaal niet blij mee is. Al meerdere keren had hij geprobeerd zijn vader duidelijk te maken dat hij zich er verdrietig over voelt.
Steeds opnieuw wordt hij met de tondeuse kaalgeschoren, terwijl hij eigenlijk net als veel kinderen een modern kapsel zou willen.
“Ik wil ook een model, net als die andere jongens,” zei hij met een mengeling van frustratie en hoop. Zijn oprechtheid raakte me.
Het zette me aan het denken. Op deze leeftijd ontwikkelen kinderen al een gevoel voor stijl en eigenheid.
Ze willen erbij horen, hun persoonlijkheid uitdrukken, en serieus genomen worden.
Toch kiezen veel ouders in Suriname voor de snelste en goedkoopste oplossing: tondeuse erop en klaar. Begrijpelijk, gezien de economische situatie van veel gezinnen. Maar is het ook wenselijk?
Misschien is het tijd om iets vaker te luisteren naar wat kinderen zelf willen.
Een kapsel lijkt misschien een klein detail, maar voor een kind kan het een groot verschil maken in hoe hij zich voelt, hoe hij zichzelf ziet en hoe hij zich durft te uiten in de wereld.
Foto ter illustratie.
Patricia Wong is lifestyledeskundige en trendwatcher met een warme band met Suriname. Ze volgt trends die spelen onder Surinamers op het gebied van beauty, mode, voeding en reizen, en vergelijkt het dagelijks leven in Suriname met ontwikkelingen in de rest van de wereld.
Contact: [email protected]
