De afgelopen weken staan Surinamers en visumregels weer volop in de belangstelling.
Een opvallend verhaal ging rond over een Surinaamse vrouw met een Nederlands paspoort, die door de Nederlandse autoriteiten is tegengehouden.
Ze zou via schijnhuwelijken met drie broers uit Suriname visa hebben geregeld.
Ook D66 liet, los van dit verhaal, van zich horen en stelde voor om Surinamers visumvrij naar Nederland te laten reizen, net zoals dat al mogelijk is voor inwoners van voormalige Spaanse koloniën.
Maar los van dit soort nieuwsberichten stel ik mezelf een simpele vraag: waarom zou een Surinamer die het goed heeft, naar Nederland willen?
Wie in Suriname genoeg verdient om zijn rekeningen te betalen, af en toe uit eten te gaan en een beetje comfortabel te leven, voelt meestal geen enkele drang om te verhuizen.
Nederland trekt vooral mensen aan vanwege stabiliteit, werkgelegenheid en een goed functionerend systeem. Dat is begrijpelijk, want Suriname kan op die punten nog veel verbeteren.
Toch weet ik uit ervaring, want ik heb jarenlang in Nederland gewoond, dat Europa voor veel Surinamers slechts aantrekkelijk is voor studie of tijdelijk werk.
Het hart blijft vaak hier, ondanks Surinaamse studenten massaal blijven in Nederland na afronding van hun studie.
Veel migranten raken in Nederland een deel van hun identiteit kwijt. Ze moeten zich aanpassen aan een andere cultuur, andere normen en vaak ook aan koud, grijs weer.
In Suriname hebben we warmte, letterlijk en figuurlijk. We leven rustiger, met meer ruimte en vrijheid. En ondanks armoede zijn veel mensen hier diep vanbinnen tevreden.
Dat zegt genoeg. Geld is belangrijk, maar niet alles. En als je in Suriname genoeg hebt, dan heb je Nederland niet nodig.
Patricia Wong is lifestyledeskundige en trendwatcher met een warme band met Suriname. Ze volgt trends die spelen onder Surinamers op het gebied van beauty, mode, voeding en reizen, en vergelijkt het dagelijks leven in Suriname met ontwikkelingen in de rest van de wereld.
Contact: [email protected]
