Valse beloften en bedrog zijn overal in Suriname normaal geworden

Ik merk het steeds vaker. Mensen zijn boos, teleurgesteld, gefrustreerd. Terecht, zou je zeggen.

We worden overspoeld met loze beloftes van politici die verdwijnen zodra de verkiezingen voorbij zijn. Mooie woorden, lege daden. Maar hoe hard het ook klinkt: we mogen niet alleen wijzen naar de regering.

Wat velen niet willen horen, is dat diezelfde mentaliteit ook in onze eigen samenleving zit. We klagen over leugenachtige ministers en corrupte bestuurders, maar intussen doen we zelf vaak niet beter.

Het niet nakomen van afspraken, halve waarheden vertellen, iemand iets beloven en het gewoon laten liggen… het gebeurt op bijna elk niveau.

Van de automonteur die zegt dat je auto vanmiddag klaar is terwijl hij het onderdeel nog moet bestellen. Of de schilder die verdwijnt zodra hij het voorschot heeft gekregen.

De administratieve medewerker die zegt een formulier op te sturen, maar je weken laat wachten. Zelfs op school maken leerkrachten beloften aan ouders of leerlingen die ze niet nakomen.

Het is geen incident, het is een patroon.

Een manier van doen die zó normaal is geworden dat we het nauwelijks nog opmerken. Iedereen wil iets, maar liever zonder moeite. Iedereen wil profiteren, liever vandaag dan morgen.